Od czego zależy wysokość dodatku mieszkaniowego

Wysokość dodatku mieszkaniowego zależy od dochodów i liczby osób w gospodarstwie domowym.
Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę pomiędzy wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego (bądź wydatkami ponoszonymi za lokal w przypadku, gdy powierzchnia użytkowa lokalu jest mniejsza lub równa powierzchni normatywnej), a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy w wysokości:

• 15% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 1-osobowym,
• 12% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 2-4 osobowym,
• 10% dochodów gospodarstwa domowego - w gospodarstwie 5-osobowym i większym.

Jeżeli powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni lokalu, wysokość dodatku mieszkaniowego jest równa różnicy między wydatkami ponoszonymi za ten lokal, a kwotą równą części dochodów gospodarstwa domowego.

W wypadku, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego jest większa niż powierzchnia normatywna, ponoszone wydatki w związku z zajmowaniem tego lokalu przelicza się do powierzchni normatywnej.

Ważne!
Dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 0,5% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Obliczenia

Jeżeli osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy zamieszkuje w lokalu mieszkalnym lub domu niewchodzącym w skład mieszkaniowego zasobu gminy, do wydatków przyjmowanych dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego zalicza się:

• wydatki, które w wypadku najmu lokalu mieszkalnego byłyby pokrywane w ramach czynszu, lecz wyłącznie do wysokości czynszu, jaki obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy,
• opłaty, poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby ten lokal wchodził w skład tego zasobu.

Rodzaje wydatków stanowiących podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego

Wydatkami poniesionymi przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy są świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego:

• czynsz,
• niepodlegające zwrotowi lub refundacji koszty ponoszone przez społeczną inicjatywę mieszkaniową w związku z instalacją i konserwacją instalacji odnawialnych źródeł energii, realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, realizacją inwestycji, której celem jest zapewnienie dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami lub jej poprawy, realizacją przedsięwzięcia rewitalizacyjnego oraz koszty zaciągniętego na te cele kredytu,
• opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej,
• zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną,
• odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego,
• inne niż wymienione powyżej opłaty za używanie lokalu mieszkalnego,
  • opłaty za energię cieplną,
  • wodę,
  • ścieki,
  • odpady i nieczystości ciekłe,
  • wydatek stanowiący podstawę obliczenia ryczałtu na zakup opału.

Ważne!
Wydatki naliczone i ponoszone za okres dłuższy niż jeden miesiąc przelicza się na okresy miesięczne.

Jeżeli wnioskodawca zajmuje część lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, przy ustalaniu wydatków, uwzględnia się tylko wydatki przypadające na tę część lokalu lub domu.

Co to jest ryczałt mieszkaniowy?

Jeżeli osobie przysługuje dodatek, a jej mieszkanie nie jest wyposażone w instalację centralnego ogrzewania, ciepłej wody lub gazu przewodowego z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem, to wówczas przysługuje jej ryczałt na zakup opału, stanowiący część dodatku mieszkaniowego.

Wysokość dodatku mieszkaniowego, łącznie z ryczałtem, nie może przekraczać 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70% faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni.